Nederland heeft geen eigen populatie beverratten. Ruim 95 procent van de vangsten vindt plaats direct langs de grens met Duitsland. Door de zachte winters van de afgelopen jaren is de beverratpopulatie in Duitsland sterk gegroeid, met als gevolg een toenemende instroom van beverratten naar Nederland. Door de beverratten direct langs de grens te vangen, wordt voorkomen dat deze zich over heel Nederland verspreiden.
Schade aan dijken
Muskus- en beverratten komen van nature niet voor in Nederland. Ook hebben de dieren bij ons geen natuurlijke vijanden. Ze zijn hier door menselijk handelen beland. De dieren worden bestreden omdat ze schade brengen aan waterkeringen en oevers. Muskus- en beverratten zijn schadelijk omdat ze holen en gangen in dijken graven. Ook maken ze nesten met uitgebreide ondergrondse gangenstelsels. Zo veroorzaken ze verzakkingen in dijken en kades. In het ergste geval kan een dijk of kade doorbreken en een polder onder water lopen.
Bedreiging biodiversiteit
De muskus- en beverrat staan beide op de Europese lijst van Invasieve soorten vanwege de bedreiging die ze vormen voor de biodiversiteit. Ook eten ze planten als riet en lisdodde weg, en kunnen ze inheemse diersoor-ten verdringen zoals de zwarte stern, de roerdomp en de kleine karekiet. Deze vogels leven in het riet, waar ook muskus- en beverratten hun leefomgeving hebben.
Gespecialiseerde muskus- en beverratbestrijders
De waterschappen hebben bijna 400 gespecialiseerde muskus- en beverratbestrijders in dienst. Zij assisteren naast hun bestrijdingswerkzaamheden bij het herstellen van graverij van bevers in dijken. Ook leveren ze een bijdrage aan de inventarisatie van de verspreiding van otters en bevers in Nederland.
Wat houdt het werk van een muskusrattenbestrijder in? Lees het in het artikel ‘Ik werk voor de veiligheid van dijken en oevers‘ in Het Waterschap nr.7
