> Download deze publicatie
Om te bepalen hoeveel zuiveringsheffing of verontreinigingsheffing bedrijven moeten betalen, wordt gebruik gemaakt van een zogenoemde heffingsformule. De heffingsformule vraagt de waterschappen om de vervuilingswaarde van het afvalwater door middel van meting, bemonstering en analyse vast te stellen. De waterschappen maken bij de analyse gebruik van een reeds lang bestaande analysemethode. Bij deze analysemethode moet op grond van de huidige regelgeving gebruik worden gemaakt van mens- en milieubelastende stoffen. De waterschappen hebben het gebruik van deze stoffen als een urgent knelpunt benoemd waarvoor in het traject Aanpassing Belastingstelsel 2020 een oplossing moet komen. De opdracht van de Ledenvergadering vraagt de stuurgroep om voorstellen te ontwikkelen die de heffingsformule voor de zuiverings- en de verontreinigingsheffing zodanig aanpassen dat waterschappen bij het bepalen van de vervuilingswaarde geen gebruik meer hoeven te maken van mens- en milieubelastende stoffen. Het knelpunt dat moet worden opgelost is dus het gebruik van deze mens- en milieubelastende stoffen. Omdat
het knelpunt in de analysemethode zit, blijft de basis onder de heffing, het meten van het zuurstofverbruik, onveranderd.
De stuurgroep heeft gezocht naar een andere methode om zuurstofverbruik te meten. De oplossing is gevonden door in de heffingsformule twee nieuwe parameters te gaan hanteren: N-totaal i.p.v. het huidige N-Kjeldal en TOC i.p.v. het huidige CZV. Omdat N-totaal en TOC meer of anders meten dan het zuurstofverbruik, moeten beiden worden gecorrigeerd. Bij N-totaal kan dat door nitraat en nitriet in mindering te brengen, bij TOC door een omrekenfactor 3 te hanteren. Door deze twee correcties blijft de totale vervuilingswaarde die in de heffing wordt betrokken, en daarmee het tarief, ongeveer gelijk. Als gevolg van de toegepaste omrekenfactor voor TOC kunnen individuele bedrijven meer of minder gaan
betalen. Voor de (enkele) situaties dat het verschil als gevolg van de nieuwe analysemethode voor bedrijven tot een te hoge of een te lage aanslag zou leiden, wordt via een afwijkprotocol een voorziening aan
bedrijven resp. de waterschappen aangereikt.
